Bugün hamileli?inin ilk ay?nda olan bir arkada??m bana, ?u videoyu izle beni çok a?latt? yazarak bir do?um videosu gönderdi. Anne sezaryen ameliyat?yla bebe?ine kavu?acakt? ama kadraja giren herkes hüzünlü, a?lamakl? ve korku doluydu. Arkada??m? a?latan sahne ise biraz sonra benim de dikkatimi çekti.
Bebek do?uyor ve doktor usta bir hamleyle onu ayaklar?ndan tutarak ters çeviriyor. ??te me?hur poz! Kurtar?c? doktorun elinde ters dönmü? sallanan bir bebek!
Bunu yapmalar?n?n nedeni ise al??kanl?k ve bebekleri birer ?ahsiyet olarak görmemek… Hemen beraber e?itim ald???m doktor ve psikolog arkada?lar?ma sordum. Bunu yapmalar?n?n bilimsel bir nedeni var m?yd??
Cevaplar: Sa?l?kç?lara verilen e?itimlerde kaygan olan bebe?i zaptetmek için mecburen bu ?ekilde tutmalar? gerekti?i, ilk solunumu ba?latmak için yapt?klar? bir uygulama oldu?u, yenido?ana ilk uyaran? vermek için yap?ld???, a?z?ndaki ve burnundaki s?v?lar? yutmas?n diye çevirdiklerini yazd?lar ve eklediler “ayaklar?ndan tutup kald?rma i?i bitti, yapan yanl?? yap?yor. Bebekler zaten s?v? ile do?uyor ve zamanla a?z?ndan köpük ?eklinde s?v?y? at?yor. E?er kendi nefes alam?yorsa ayak taban?na bir defa f?ske vurulmas? gerekti?i kitaplarda algoritma olarak yazar. Hiçbir yerde bebek ters çevrilir yazmaz! Mant?kl? bir nedeni yok.” Ben de ayn? ?eyleri dü?ünüyordum ama size yazmadan önce bilgilerimi kontrol etmek istedim.
?imdi baz?lar?n?z? duyar gibiyim. Ne olacak bir saniye ters tutulduysa, doktor tuttuysa do?rudur… ??te bu dü?ünce yenido?an bebe?e sayg? göstermememizden, onu adam yerine koymamam?zdan, zaten hissetmez, dü?ünmez, anlamaz, ac? duymaz olarak ö?renmemizden, bilgileri yenilemememizden kaynaklan?yor.
Do?umhane ortam?nda bebeklere yap?lan her?ey ?iddet içerirken biz hiçbir ?eyin fark?nda de?iliz. Doula olduktan sonra ö?rendi?im en ac? ?ey, asl?nda t?bbi bir ihtiyac? yokken do?uma, anneye ve bebe?e rutin medikal müdahalelerin bolca uyguland???yd?. Aynen ya?ad???m?z ça? gibi do?umlar?m?z da sevgisizle?mi?, mekani?le?mi?, h?zlanmak zorunda kalm?? ve do?an?n mucizevi düzeni ve i?leyi?i unutulmu?.
***
“… doktor yeterince nazik de?il. Tek dü?ündü?ü bir an önce bitmesi. Sonra beni çekiyor ve boynumu ac?t?yor. Sonra beni kavr?yor ama ona hiç güvenmiyorum. Beni kendisinden uzak, havada as?l? tutuyor. Sonra bana vuruyor, kuvvetli bir ?ekilde de?il ama a?lamaya ba?l?yorum. Annemin beni yan?nda istedi?ini anl?yorum ve ben de onunla olmak istiyorum ama yapacak bir?ey yok. Yan?na uçmak istiyorum ama yapam?yorum. Durum ümitsiz…”
“… d??ar? ç?kt???mda tersyüz oldu?umu hissettim. Birisi popoma ?aplak vurdu. A?lamaya ba?lad???mda beni tekrar düzeltti. Ba?a?a?? olmaktan hiç ho?lanmad?m!”
“… do?umhanedeki ???klar göz al?c?. Ç??l?klar at?yorum, korkuyorum. Çok so?uk ve ayaklar?mdan ba?a?a?? tutuldu?umun fark?nday?m. Kendimi düzeltmeye çal???yorum. Kahrolas? doktor! Nas?l beni bu ?ekilde tutarak ?aplak atabilir? Kendimle gurur duyuyorum. Do?du?umda kendini bir bilge gibi görürken, doktorun beni ayaklar?mdan ba? a?a?? tutmas? sinirlerimi bozuyor ama yapabildi?im tek ?ey a?lamak.”
“… kendi ba??ma d??ar? ç?kamayacak olursam onlar ç?karacaklar. Ah, hiçbir ?eyden haberleri yok! A, d??arday?m ve görüyorum (kan) her yerde! Ve o (anne) çok çaresiz. Ke?ke bir ?eyler yapabilsem. Yapabilsem onunla konu?urdum. Ona her?eyin yoluna girece?ini söylemek isterdim. Bebeklerin neler yapabilece?ini bilmiyorlar. Halbuki kelime kullanmak zorunda de?iliz. Beni tepetaklak tutarlen popoma ?aplaklar vuruyorlar. Bu ho?uma gitmiyor. Beni annemin yan?na verseler her?ey düzelecek.”
Yukar?da payla?t???m cümleler hipnoz alt?nda bebekliklerine dönen yeti?kilerin do?um an?lar?. Dr. David Chamberlain’in “Bebe?inizin Ola?anüstü Zihni” adl? kitaptan çok daha detayl? hikayeleri ve daha fazlas?n? bulabilirsiniz. Hikayelerin tamam?n? okudu?unuzda farkl? farkl? olaylar alt?nda pek çok benzer his ve durumun ya?and???n? farkedeceksiniz. Ben de?inmek istedi?im konuya göre dört bebe?in benzer do?um an?s?n? sizlerle payla?mak istedim.
Bizim o yumu?ac?k, mis kokulu bir insan yavrusu olarak gördü?ümüz yenido?an asl?nda, her ?eyi bilinçalt?na kaydeden ve belki do?um an?nda alg?lar? fazlas?yla aç?k olan, dünyayla ilgili ilk an?lar?na en çok yüksek sesle a?lamalar, ba??rmalar, ac? dolu yüz ifadeleri, kollar?n?n bacaklar?n?n çeki?tirilmesi, bedenlerinin ürperip titremesi, a??zlar?ndan, burunlar?ndan hortumlar?n sokulup canlar?n?n yak?lmas?, ters çevrilip popoya inen ?aplaklar kaz?nan bugünün yeti?kinleri!
Acaba bu kötü an?lar? güzelleriyle yer de?i?tirsek. Ac? hisleri yerine yumu?ak dokunu?lar? koysak, anneden ayr?lmalar?n yerini sevgi dolu kucakla?malar, anneden hiç ayr?lmamalar alsa, do?um demek mutluluk demek olsa, a?lamalar?n yerini gülücükler alsa çok güzel olmaz m?… Ve böyle do?an nesiller dünyam?za arad???m?z “sadece olmaktan gelen mutlulu?u” doldurmaz m?…
Bu yaz? 10 Eylül 2014 tarihli Ht Hayatta yay?nlanm??t?r.